De Joodse geschiedenis van Suriname

De eerste Joden vestigen zich in Suriname omstreeks 1632, toen nog een Engelse kolonie. Zij genieten vrijheid van godsdienst, die het latere Nederlandse koloniale bestuur ook toestaat. Langs de Surinamerivier ontstaat dan het plaatsje Joden-savanne omringd door plantages van Joodse eigenaren, “het Nieuwe Jeruzalem aan de rivier”. De teloorgang van de plantage-economie in de tweede helft van de 18e eeuw leidt tot een leegloop van plantages en ook van Jodensavanne. Veel Joden vestigen zich in Paramaribo, waar het Joodse leven zich voortzet met zowel een Asjkenazische als een Sefardische synagoge. Tegenwoordig is de (voormalige) Asjkenazische synagoge het middel-punt van het kleinschalige Joodse leven in Suriname, terwijl de resten van Jodensavanne nu vooral een toeristische attractie is.

Na de pauze vertelt de heer Ziekenoppasser het waar gebeurde verhaal van de brief van Leny Jacobs.

Hans Ziekenoppasser (1946) studeerde economie aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens zijn loopbaan als Rijksambtenaar is hij langdurig uitgezonden naar de (voormalige) Nederlandse Antillen. Na zijn pensionering heeft hij zich gespecialiseerd in de Joodse geschiedenissen van de vroegere Nederlandse kolonies op het Westelijk Halfrond. Als vrijwilliger bij het Joods Historisch Museum heeft hij bijgedragen aan de tentoonstelling “Joden in de Cariben – Vier eeuwen geschiedenis in Suriname en Curaçao” (eerste helft 2015). Sindsdien werkt hij bij het Kenniscentrum van het JHM.