De geschiedenis van de Sefardische Joden in Nederland

Tegen het midden van de 18e eeuw was de Sefardische gemeenschap in Nederland afgenomen.  Geleerden hebben verschillende redenen voor deze daling.  In deze lezing zal mevr. Roitman enkele daarvan noemen die hebben geleid tot het afnemen van de sefardische Sefardiërs in Nederland gedurende de 18e eeuw.  Er was een soort van “Asjkenazisering” van de Sefardiem, vooral onder de lagere- en middenklasse.  Huwelijken tussen de Sefardiem en de Ashkenazi namen in de tweede helft van de 18e eeuw snel toe, waarbij de kinderen uit deze huwelijken bijna altijd werden opgevoed als Ashkenazische joden.  Zo begonnen de grenzen tussen de twee gemeenschappen te vervagen tot een soort overkoepelende Nederlandse ‘joodsheid’.

Jessica Roitman is hoogleraar Joodse Studies aan de Vrije Universiteit Amsterdam.  Ze promoveerde in de Joodse geschiedenis aan de Universiteit Leiden.  Haar eerste boek gaat over interculturele handel en de sefardische gemeenschap van Amsterdam begin 17e eeuw.  Vervolgens heeft ze gewerkt aan de geschiedenis van joden in de Atlantische wereld, Caribische jodendom, de geschiedenis van het (Nederlandse) kolonialisme in het Caribisch gebied, slavernij, vrije mensen van kleur en de kruisingen van ras, religie en kolonialisme in Amerika.  Haar huidige onderzoek kijkt naar de interactie van ‘minderheids’- groepen met elkaar in koloniale ruimtes.